تشویق‌های بی‌اثر مامان و باباها

دختر من از همان سنین پایین عادت کرده بود اسباب بازی هایش را با دیگران شریک شود و برخی اوقات نیز اگر پیش می آمد وسایلش را به دیگران می بخشید. عادت ما هم این بود که او را تشویق می کردیم. اما از وقتی به مدرسه می رود به نظر می رسد تغییر کرده است. معلم او می گفت با دوستانش در این زمینه چندان مهربان نیست و به خصوص در زنگ های تفریح حاضر نمی شود توپ یا طناب خود را به بچه ها بدهد. این بود که متوجه شدیم با وجود همه تعریف هایی که از دخترمان می کردیم اصلا دوست ندارد از وسایل خود به دیگران چیزی بدهد. انگار که نه تنها تشویق های ما اثری نداشته که با افزایش سن، رفتار او در حال بدترشدن است.

آیا تشویق کردن ایراد دارد؟
همه ما با تشویق کردن آشنا هستیم، این که رفتارهای خوب و پسندیده کودکان را تشویق کنیم تا این رفتارها ادامه یابند. اما روان شناسان معتقدند گاهی اوقات این تشویق کردن نه تنها باعث افزایش تکرار رفتارهای خوب نمی شود که در طولانی مدت باعث می شود کودکان آن رفتار را کمتر انجام دهند. ماهنامه سپیده دانایی در این باره می نویسد: به عنوان نمونه در یکی از بررسی ها مشخص شد تعدادی از کودکان کم سن که رفتارهای سخاوتمندانه آنها توسط مادرانشان تشویق می شد، در طول زمان تعداد این رفتارها در آنها با کاهش روبه رو شد و در مقابل برخی کودکان که تشویقی از سوی مادر دریافت نمی کردند در طول زمان این رفتار در آنها افزایش داشت.
شاید با مطالعه این مورد با خود تصور کنید پس شاید اگر فرزندتان را تشویق نکنید بهتر باشد اما آیا واقعا ایراد از خود تشویق است یا روشی که این گروه از مادران برای تشویق فرزندان خود از آن استفاده کرده اند؟ روان شناسان معتقدند که اگر در زمان تشویق به برخی نکات توجه نداشته باشید این تشویق نه تنها باعث افزایش رفتار نمی شود که می تواند باعث از بین رفتن رفتارهای خوب کودکان نیز شود.

جهت خواندن ادامه این مقاله به ادامه مطلب مراجعه کنید.

ادامه نوشته

رفیق بازی دوآتیشه در نوجوانی!

نوجوانی ،روزگار دوستی های دوآتیشه است ،فرزندتان را درک کنید و کنارش باشید نه در مقابل او.

او دیگر کودک نیست‌، وارد روزهای استقلال شده است و اولین چیزی که او را از شما مستقل می‌کند‌، دوستانی است که خود انتخاب خواهد کرد. دوستانی که برای او بسیار مهم هستند اما شاید شما با این موضوع کمی مشکل داشته باشید.

اولین‌بار که در جمع چند کودک هم‌سن و سال خود‌، دنبال دوست می‌گشت را خوب یادم هست‌، وقتی خیلی ساده و با زبان بچه‌گانه‌، در زمین بازی پارک به یک کودک هم‌سن و سال خود گفت: «با من دوست می‌شی؟»

جهت خواندن ادامه این مقاله به ادامه مطلب مراجعه کنید

ادامه نوشته

این افراد جذاب‌ شما را بدبخت می‌کنند!

بخش روانشناسی وبلاگ راه اندازی شد و حدودا هر هفته این بخش به روز میشود.این اولین مطلب این بخش است،با این بخش همراه باشید.

هر چیزی را که بتوانید به شانس و اقبال حواله کنید یا فکر کنید با صبوری آن را تحمل خواهید کرد، این یکی را نمی توانید. زندگی با فردی که بیمار نیست اما عادی هم به نظر نمی رسد بسیار دشوار و دردسرساز است و بدتر از همه آنکه کمتر کسی می تواند باور کند زندگی شما این همه دردسر پنهان داشته باشد. بنابراین بهتر است چشمان تان را باز کنید تا در چاله افراد مبتلا به اختلال شخصیت نیفتید.

افراد مبتلا به اختلال شخصیت، اغلب جذاب هستند و خیلی ها را شیفته خود می کنند. جنبه هایی از شخصیت هستند که مانع از شناخت افراد دارای اختلال شخصیت در همان اوائل آشنایی می شوند.

این افراد غالبا اول آشنایی تصویر خیلی خوبی از خودشان ارائه می دهد که بقیه را جذب می کند. افراد دارای اختلال شخصیت از نظر ظاهری با بقیه فرقی ندارند و آنها هم ممکن است زیبا و باهوش باشند و در کارشان حسابی افراد موفقی باشندکه این ویژگی ها باعث می شود برای دیگران جذاب به نظر برسند.

جهت خواندن ادامه این مقاله به ادامه مطلب مراجعه کنید.

ادامه نوشته